کد وضعیت یا HTTP Status Code چیست؟
Wiki Article
هر بار که به یک وب‌سایت مراجعه می‌کنید، مرورگر شما با سرور آن وب‌سایت ارتباط برقرار می‌کند. این ارتباط، از طریق پروتکل HTTP (Hypertext Transfer Protocol) صورت می‌گیرد. یکی از اجزای مهم این پروتکل، کدهای وضعیت HTTP است.
این کدها، پیام‌هایی هستند که سرور به مرورگر ارسال می‌کند تا وضعیت درخواست شما را اطلاع دهد. مثلاً، اگر سرور موفق به پردازش درخواست شما شد، کد وضعیت 200 را ارسال می‌کند. اما اگر درخواست شما با خطا مواجه شد، سرور کد وضعیت دیگری مانند 404 یا 500 را ارسال می‌کند.
در این مقاله، قصد داریم به بررسی کدهای وضعیت HTTP بپردازیم. ابتدا به تعریف و اهمیت این کدها خواهیم پرداخت. سپس، به معرفی دسته‌های مختلف کدهای وضعیت و توضیح هر یک از آنها خواهیم پرداخت. در نهایت، به برخی از کاربردهای این کدها در توسعه وب و بهینه‌سازی موتورهای جستجو (SEO) خواهیم پرداخت.
تعریف و اهمیت کدهای وضعیت HTTP
کدهای وضعیت HTTP، مجموعه‌ای از کدهای عددی هستند که سرور برای اطلاع دادن به مرورگر در مورد وضعیت درخواست HTTP استفاده می‌کند. این کدها، به مرورگر کمک می‌کنند تا درک کند که درخواست موفق بوده است یا با خطا مواجه شده است. همچنین، این کدها می‌توانند به مرورگر کمک کنند تا تصمیم بگیرد که چگونه به درخواست پاسخ دهد.
اهمیت کدهای وضعیت HTTP بسیار زیاد است. این کدها، نقش مهمی در عملکرد صحیح وب‌سایت‌ها دارند. بدون آنها، مرورگرها قادر به درک وضعیت درخواست‌ها نخواهند بود و ممکن است به اشتباه عمل کنند. همچنین، کدهای وضعیت می‌توانند به توسعه‌دهندگان وب کمک کنند تا مشکلات و خطاهای موجود در وب‌سایت‌های خود را شناسایی و رفع کنند.
دسته‌های مختلف کدهای وضعیت HTTP
کدهای وضعیت HTTP، به چند دسته تقسیم می‌شوند. هر دسته، نشان‌دهنده یک وضعیت خاص درخواست است. در ادامه، به معرفی برخی از این دسته‌ها و کدهای موجود در آنها خواهیم پرداخت.
100-199: اطلاعاتی
این دسته از کدها، معمولاً برای ارسال اطلاعات اضافی به مرورگر استفاده می‌شوند. برخی از کدهای این دسته عبارتند از:
100 Continue: سرور درخواست را دریافت کرده است و مرورگر می‌تواند ادامه درخواست را ارسال کند.
101 Switching Protocols: سرور درخواست را دریافت کرده است و قصد دارد پروتکل ارتباطی را تغییر دهد.
200-299: موفقیت‌آمیز
این دسته از کدها، نشان‌دهنده موفقیت درخواست هستند. برخی از کدهای این دسته عبارتند از:
200 OK: درخواست موفق بوده است.
201 Created: درخواست موفق بوده است و یک منبع جدید ایجاد شده است.
204 No Content: درخواست موفق بوده است، اما سرور هیچ محتوایی برای ارسال ندارد.
300-399: هدایت مجدد
این دسته از کدها، نشان‌دهنده هدایت مجدد درخواست هستند. برخی از کدهای این دسته عبارتند از:
301 Moved Permanently: درخواست شده است که مرورگر به یک URL جدید هدایت شود.
302 Found: درخواست شده است که مرورگر به یک URL جدید هدایت شود، اما این تغییر موقتی است.
304 Not Modified: درخواست شده است که مرورگر از نسخه کش شده‌ای از صفحه استفاده کند.
400-499: خطاهای مشتری
این دسته از کدها، نشان‌دهنده خطاهایی هستند که به دلیل اشتباه کاربر یا مرورگر رخ داده‌اند. برخی از کدهای این دسته عبارتند از:
400 Bad Request: درخواست نامعتبر یا ناقص است.
401 Unauthorized: برای دسترسی به این منبع، نیاز به احراز هویت است.
403 Forbidden: دسترسی به این منبع ممنوع است.
404 Not Found: منبع مورد نظر پیدا نشد.
برای مطالعه این مقاله به صورت کامل به لینک زیر مراجعه نمایید:
کد وضعیت یا HTTP Status Code چیست؟
تیم هانت بهترین ها را برای شما آرزو دارد